Hij bleef zich verwonderen over dat mysterie dat de mens altijd weer boeit. In het kijken naar de zee, altijd dezelfde, altijd anders ligt voor de dichter een sleutel naar zelfkennis, een nooit eindigende zoektocht.
 |
| (eigen foto Egmont aan zee 3 juli 2017) |
De zee
Voordat de droom (of angst, of alle twee)
kwam met scheppingsverhalen, mythen, sagen,
voordat de tijd werd opgedeeld in dagen,
was en bestond al de tijdloze zee.
Wie is de zee? Wie is het die zo blind
van oudsher ziedt en knaagt aan de pilaren
van de aarde en één is, maar ook alle baren
en afgrond, gloed en toeval is, en wind?
Wie naar hem kijkt ziet hem voor de eerste keer,
altijd. Met de verbazing die het gewone
ons in te boezemen pleegt, zoals de schone
zonsondergang, de maan, het vuur steeds weer.
Hoe ik de zee, hoe ik mezelf moet heten,
zal ik de dag die op mijn dood volgt weten.
(uit: Jorge Luis Borgen, Alle gedichten, De bezige bij, 1995, blz.467)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten