De cultuurbladzijden van kranten weten zich te vullen dezer dagen met taalspecialisten allerhande die hun licht laten schijnen over de Nederlandse vertaling van het gedicht van Amanda Gorman (gedicht door haar vertolkt bij de inauguratie van Biden als president van de VS).
Vertalen is altijd een uitdaging en zeker poëzie. De gemeenplaatsen hier over bevatten veel waarheid: 'vertalen is verraden' of 'traduire est trahir'.
Juist nu las ik in het zomernummer van de Poëziekrant (juli-augustus 2021, jg. 45, nr.4, blz.31 e.v.) een heel boeiende kennismaking met poëzie in gebarentaal. De dovengemeenschap heeft gebarentaal én elke regio heeft zijn eigen taal. Vanuit en met de voorhanden zijnde gebaren zijn er ook dove mensen die met hun taal willen spelen en hun taal willen 'oprekken' tot poëzie. Dan denk je : hoe zouden dove mensen het gedicht van Gorman vertalen??
 |
| (©Doof Vlaanderen) |
Via onderstaande link kan je deze bijzondere poëzie ontdekken.
Hier een leeswijzer zodat je voluit kan genieten van wat je ziet...
Je ziet zeven schermpjes. Misschien tik je eerst bij een scherm op de kleine i en lees je de achtergrondinformatie. Daarna tik je op de streepjes naast de i en lees je heel aandachtig de tekst/woordinterpretatie. Ik stel voor dat je dan, met die informatie in je achterhoofd, het filmpje aanklikt en bekijkt op schermvullende grootte. Laat je meevoeren op deze stroom van gebaren en mimiek. Laat je ontroeren en ontvoeren naar het land van de levende stilte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten