Met de trein vanuit Den Haag terugkeren naar Vlaanderen is ook het 'typische' Nederlandse landschap aan je ogen voorbij zien glijden. Foto's nemen is altijd wat lastig omwille van de reflecties. Maar die zwakte kan je ook tot een pluspunt ombuigen (of toch proberen).
En ondertussen denk ik aan die klassieker der klassiekers, een poëtische reflectie over Holland door Hendrik Marsman (1899-1940) voor het eerst gepubliceerd in 1937. Beeld en woord reflecteren het breed uitgemeten landschap van 'Holland'...
HERINNERING AAN HOLLAND
Denkend aan Holland
 |
| (eigen foto 25 februari 2022) |
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan de einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
(uit: Paul Claes, Lyriek van de Lage Landen.
De canon in tachtig gedichten. Uitg. De Bezige
Bij, Amsterdam, 2008, blz. 313)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten