maandag 29 augustus 2022

Documenta 15 ... een aanzet tot positiebepaling

 Documenta 15 is zeker een heel actueel en hedendaags treffen want in deze jaren waar identiteit, jacht op 'likes', zichzelf afbakenen ten opzichte van de anderen zo sterk ons leven bepalen, is daaraan ook niet te ontkomen in Kassel.
(eigen foto - schilderij van collectief Taring Padi
in Hallenbad Ost )

Onze tijd is nogal onoverzichtelijk: vele -vaak tegenstrijdige- processen gebeuren tegelijk zonder dat we het geheel kunnen overzien en inschatten wat oorzaak en gevolg is. Vragen vinden geen eenvoudige en eenduidige antwoorden en dat maakt het leven extra lastig. Zo ervaren velen onze tijd als chaotisch. Documenta heeft ook iets van dat chaotische en onoverzichtelijke. Tegelijk wil elke 'stand' de toeschouwer oproepen tot een positiebepaling. Waar sta jij in de wereld? Wat is jouw standpunt over gender en queer, racisme en kolonialisme, klimaatproblematiek en feminisme, democratie en communisme??? 
Kunst is hier geen vluchtplaats om even op adem te komen. Is het trouwens kunst? De meeste video's die er in grote getale te zien zijn horen eerder thuis onder de categorie 'documentaire' en willen in de eerste plaats informeren. Waar is onze plaats als individu binnen de gemeenschap, de lokale nabije gemeenschap van dorp of land en/of de grote wereldgemeenschap? Kiezen we voor individualisme of geloven we in de kracht van een collectief, een verbondenheid?
Sedert covid-19 ook heel actueel geworden: kiezen we voor lokaal (om welke reden dan ook) of voor internationaal/globaal? Waar plaatsen we onszelf? 
(eigen foto
ingang Hallenbad Ost)

En vooral bij de Indonesische inbreng is er ook de vraag: waar is de grens tussen kunst en samenleving? Die grens is altijd nogal vloeiend want bijvoorbeeld veel zwart geld gaat naar de aankoop van kunstwerken, maar hier wordt het scherp gesteld en militant.
(eigen foto
houtsnede Taring Padi)
Heel het art-deco zwembad Hallenbad Ost is tijdens deze Documenta ingepalmd door de Indonesische groep Taring Padi. Dit kunstencollectief wil via kunstcarnaval optochten, betogingen, houtsnijcursussen en tentoonstellingen op bijzondere plaatsen kritisch ageren ten aanzien van de Indonesische politiek en maatschappij. De beeldentaal is heel kleurrijk en er is een soort horror vacuï te bespeuren, de vrees dat er één plekje onbedekt zal blijven. De slogans zijn ook overduidelijk, er wordt niets aan de verbeelding van de toeschouwer overgelaten. De gebalde vuisten en de rode sterren zijn prominent aanwezig. Al die drukte opdat je zeker de juiste positie zou kiezen in de samenleving...
(eigen foto - in perk voor het Hallenbad Ost)
Vraag blijft natuurlijk wat we onder 'juiste' positie verstaan. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten