Loin des hommes

(afbeelding gevonden op het internet)

Het jaar 2015 is op filmgebied voor mij fantastisch gestart. De meest indrukwekkende film is bij deze wel "Loin des hommes" (regie : David Oelhoffen; hoofdrolspelers : Viggo Mortensen en Reda Kateb). Hierbij zou ik als derde hoofdrolspeler willen noemen : de woestenij van het Atlasgebergte in het ongenadige winterseizoen.


De woestijn is bij uitstek de locatie waar de mens op zichzelf wordt teruggeworpen. Zie maar de monniken van de eerste eeuwen of 'De kleine prins' van Antoine de Saint-Exupèry of 'De Engelse patiënt' boek van Ondaatje en verfilmd met Ralph Fiennes en Juliette Binoche of...Deze confrontatie met een onherbergzame natuur in 'Loin des hommes' wordt nog meer doordringend omdat alle mensen die worden opgevoerd ook nog eens in conflicten gewikkeld zijn. Niet alleen de natuur is een weinig gastvrije plaats, er is ook nog de woestijn gemaakt door mensen voor mensen.
Er zijn de 'uiterlijke' conflicten : de politieke strijd tussen de Algerijnen en de kolonisten , de strijd om recht te verkrijgen in het dorp van Mohammed die moordde, de strijd om te overleven in de woestijn. Er zijn ook 'innerlijke' conflicten : Daru de onderwijzer die wel of niet de moordenaar zal vergezellen, Mohammed die wel dan niet naar de stad zal gaan, de rebellen die wel of niet hun gijzelaars zullen ombrengen,enz... Alleen de kinderen leven nog als een onbeschreven blad, los van de conflicten : in 1954 kon dat wellicht nog, nu in Gaza of Syrie of Oekraïne is dat ook al anders.

(afbeelding van het net)

Deze conflicten worden ons voorgesteld in deze film als een western en een roadmovie. Er zijn momenten van grote spanning en confrontatie en momenten vol tederheid, humor en loyauteit. De mens draagt zijn verleden met zich mee en dat verleden komt hij ook onverbiddelijk tegen in de woestijn. De twee hoofdpersonages zorgen voor een sterke acteerprestatie die bijblijft en de muziek van Nick Cave versterkt de doordringende beelden en vertolkingen.  Oppervlakkig gezien denk je: in de woestijn geldt het recht van de sterkste. Maar op het einde van de film blijf je als toeschouwer met die levensgrote vraag : wie is hier de sterkste? wie komt uit dit verhaal naar voor als overwinnaar?

En dan mogen we dit verhaal natuurlijk als een transparant leggen op ons leven dat soms ook iets weg heeft van een woestijn.