In de buurt van St.Marks Place en Second Avenue zijn we op een middag op zoek naar een democratisch geprijsd restaurantje om te lunchen. Een italiaan met een klein terrasje kan ons bekoren. De lunchkaart is heel redelijk van prijs en dat terras lijkt ons ook wat, want het is toch bijna 20°.
Een jonge man, mediterraans type die vlot Engels spreekt maar met een zwaar Italiaans accent, bedient ons.
Van België. De ober reageert onmiddellijk: Charleroi... en hij spreekt het zo mooi traag uit met een rollende R en zonder accent.
Wij vragen natuurlijk hoe hij Charleroi kent.
Dan vertelt hij dat zijn opa, 93 jaar en nog altijd gezond, een groot deel van zijn leven in de mijnen gewerkt heeft in Charleroi. Nu woont hij terug in Italië. De meeste van zijn werkmakkers zijn ondertussen al jaren gestorven aan longziektes, maar zijn opa is nog altijd gezond.
De ober is zichtbaar fier met zijn opa en wij zijn blij met deze ontmoeting die ons iets laat proeven van de smeltkroes die deze stad is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten