New York - reconstructies - gesprek tussen de boekenrekken

Een hele maand in New York zorgt ook voor een aantal merkwaardige of bijzondere ontmoetingen. Hier poog ik zo'n ongewone ontmoeting te reconstrueren.

Mijn man was in New York op zoek naar een boek van Tom Wolfe. We waren al enkele boekenwinkels binnengelopen maar zonder resultaat. Vooraleer we naar ons logeeradres zouden teruggaan lopen we nog binnen in de 'Strand', een grote boekenzaak met een ruime kelderverdieping vol tweedehandse boeken. We besluiten daar nog even onze kans te wagen, maar niet te lang want we hebben honger en in ons appartement is alles al aanwezig voor een lekker avondmaal.
We spreken af dat ik in de hoek 'filosofie' zal rondlummelen tot hij zijn zoektocht in de afdeling literatuur heeft beëindigd.
Op een bepaald moment loop ik een gangetje in waarboven vermeld staat: Chinese filosofie. Daar staat een Afro-Amerikaanse oudere man met grijze baard. Als ik hem wil passeren, wijst hij naar het rek. Ik kijk die richting uit maar kan niet bevroeden wat hij wil zeggen of aanduiden. Daarom zeg ik hem in mijn gebrekkig Engels dat ik niets weet over Chinese filosofie.
De man hoort onmiddellijk dat ik een vreemd accent heb en niet zo best Engels spreek.
Hij: welke taal spreek je?
Ik: "Dutch"
Hij: Ah...en hij begint een of andere Duitse tekst op te zeggen
Ik: Neen, ik spreek geen "German" maar "Dutch", "Flemish". Ik woon in België, in het Vlaamssprekende deel.
Hij:Ah... "Leuven" (in perfect Nederlands zonder vreemd accent), "Liège" (in perfect Frans, zonder accent)
Ik: Ja inderdaad, dat is in België. Daar leef ik, maar ik leef in een kleine stad, Kortrijk niet ver van Brugge.(vanuit de idee dat de meeste Amerikanen wel nog van 'bruges' gehoord hebben)
Hij: Bruges-la-morte. Daar heeft Korngold een mooie opera over geschreven.
Ik: Ja, "Die tote Stadt". Die opera ken ik, ik heb die nog gezien.
Hij: Wat! Heb jij die opera nog gezien? Waar? Wanneer?
Ik: Dat is al een hele tijd geleden en dat was in de opera van Gent, in België ook.
Hij begint nu in het Duits een aria uit deze opera te zingen, zo voor de vuist weg.
Ik: Ik herinner me niet zoveel meer van die opera.
Hij: Wat ben je een gelukzak, want hier in de VS zal ik die nooit kunnen zien. Ze spelen alleen de populaire opera's.
En zo praten we nog wat verder over de operawereld in Europa en in de VS, tot mijn man heel verbaasd aankomt en mij vraagt of we kunnen vertrekken.

Een echt ont-moeting die wellicht alleen maar in New York mogelijk is, vraag ik mij af.