Tijd voor een kopje koffie...

De Zweedse dichter Tomas Tranströmer kreeg in 2011 de Nobelprijs voor de literatuur. Deze voor mij tot dan toe volledig onbekende dichter leerde ik daarna kennen dank zij de bloemlezing "De herinneringen zien mij. Verzamelde gedichten / memoires" met gedichten vertaald door Bernlef.

Deze zeer toegankelijke verzen nodigen uit tot mijmeren bij soms heel alledaagse dingen zoals een kopje koffie (blz.70 in bloemlezing).

(Barcelona mei 2014)

ESPRESSO

De zwarte koffie op het terras
met stoelen en tafels kleurrijk als insecten.

Kostbare opgevangen druppels
vervuld van dezelfde kracht als Ja en Nee.

De koffie wordt donkere cafés uitgedragen
en kijkt zonder te knipperen in de zon.

In het daglicht een weldadige zwarte stip
snel uitstromend in een bleke klant.

De koffie lijkt op de druppels zwarte diepzinnigheid
soms opgevangen door de ziel,

een weldadige schok teweegbrengend: Vooruit!
Inspiratie om de ogen te openen.



De koffie met stukje cake bij onze aankomst in Barcelona vervulde destijds helemaal wat deze verzen zeggen: je bent hier nu in een andere stad, doe je ogen open, slurpt de beelden en klanken op, laat alles inspiratie worden.