Blootvoets in de oorlog

De schilder Sam Dillemans is altijd opnieuw op zoek naar de mogelijkheden van het doek en de verf om zich te uiten. In zijn huidige tentoonstelling "Goodbye to all that" (tot midden december in zijn exporuimte in de Eggestraat 2, Antwerpen) zie je hoe hij goed heeft gekeken naar de meesters van de schilderkunst, oude meesters (El Greco, Goya, ...) en moderne meesters (Beckmann, Dix,...) maar ook hedendaagse meesters als Anselm Kieffer.
Een werk in het bijzonder deed mij denken aan de manier waarop Kieffer allerlei materialen verwerkt in zijn doeken, zoals stro, twijgen, zonnebloemen, steengruis, klei enz.. Zo krijgen de meeste werken van Kieffer driedimensionale allures. Dillemans is al jaren bezig om de materie olieverf te laten meespelen in zijn werken: dikke klodders verf of strepen uitgesmeerd met paletmes. Mocht je als toeschouwer de doeken kunnen strelen, dan zou je voelen hoe elk doek een hobbelig gelaagd tactiel landschap is onder je vingers.
Maar in één werk is Dillemans een stap verder gegaan door zoals Kieffer ook gaas, prikkeldraad, hout en andere materialen in zijn doek te integreren.

(eigen foto 10 maart 2018)

Je ziet in de foto hierboven een zijaanzicht op het bewuste doek.

(eigen foto
10 maart 2018)

De titel van het werk heb ik niet genoteerd omdat ik achteraf de catalogus zou kopen, maar net dat werk vind ik daar niet terug. Misschien is dit werk er op het laatst bij gekomen en heeft het dus de deadline van de cataloog niet meer gehaald??? Wordt dit het begin van een nieuwe wending in de artistieke zoektocht van Dillemans???


In dat werk was ik in het bijzonder getroffen door die ene schoenzool, die als het ware vastgezogen in de Vlaamse modder is achtergebleven als archeologische getuige van de miserie van een soldaat. De prikkeldraad erbij suggereert hoe de soldaat is blijven haperen en is doorgelopen met slechts één schoen.  Achtergebleven schoenen hebben een grote getuigkracht. Ze vertellen over een kwetsbare mens die zonder schoeisel onbeschermd zijn weg moet gaan. Ze vertellen over een levensweg die is gegaan, duizenden en duizenden stappen op zoek naar geluk, naar geliefden, naar werk of vertier, naar oorlog en strijd.



Of zoals bij een protest op 15 maart in Washington DC waar mensen 7000 paren schoenen zetten in het gras bij het Capitool om 7000 kinderen-slachtoffers van wapengeweld in de Verenigde Staten te gedenken. Schoenen die getuigen van verloren levens, van abrupt afgebroken levensverhalen, van oningeloste dromen.

(foto site ketnet karrewiet)