In memoriam matris - 14 -

Het is weerom moederdag, nu al het vierde jaar een moederdag zonder moeder om te kussen en omhelzen, om te verrassen met een gebakje en een bloempje.
Soms is die afwezigheid als een zachte schaduw of een dromerig wolkje aan de hemel, maar heel soms is er een pijnlijk gemis, een verlangen naar innigheid, zoals ook de dichter Hubert van Herreweghen kon aanvoelen én verwoorden.

(moeder, omdat paars
je lievelingskleur is en
je van verse bloemen houdt)

VANDAAG WILDE IK WEER IN UW SCHOOT . . .
                                                                                     
Vandaag wilde ik weer in uw schoot,
wijd als de zee en zo bewogen,
en toe op zijn geheimen groot,

vandaag wilde ik weer in uw schoot
waar ik geboren en getogen
ben, onwetend, donker en rood,

vandaag wilde ik weer in uw schoot,
de humus van leven en dood,
moederken, mijn hoofd neerleggen.

En wachten wat gij zoudt zeggen.

(uit:Hubert van Herreweghen,  Verzamelde gedichten, uitg. Lannoo, 1986, blz. 178)