Daarin kreeg de Zwitser Christophe Büchel (zoals reeds in 2017) een zaal ter beschikking voor een indringende installatie. Hij richt een klassieke tentoonstellingszaal in met schilderijen aan de muren en enkele sculpturen in het midden. Tot daar is alles gewoon. Maar dan laat er matrassen leggen en legt er vluchtelingen te slapen. Zo zie je een tandenborstel in de kader van een doek of zie je kleren hangen aan een tentoongestelde sculptuur.
Het beeld van Reinhard (D'Haese) "Sculptuur B (Insekt)" dient als kapstok.
Maar door de gehele setting geeft dit op een doordringende manier te denken over wat de echte waarde is van kunst(bezit).
In 2012 stonden er tijdens Beaufort sculpturen op het strand van Koksijde (of De Panne?) en daar ook zag ik bij een bezoek tijdens een warme augustusdag dat sculpturen best als kapstok dienstig kunnen zijn. In die strandsetting deed het geheel eerder humoristisch aan: een relativering van de 'hoge' kunst.
Of hoe het ene beeld een heel ander soort kapstok kan zijn dan het andere beeld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten