Weerloze woorden in corona-tijden - Tom Van de Voorde

Ja, wordt het geen tijd om uit die quarantaine te gaan en om de toekomst voor te bereiden? 
Hoe zal die toekomst er (moeten) uitzien: 
een verlengde van voor Covid-19, 
een variante van voor Covid-19 
of toch héél anders dan voor Covid-19? 
Vandaag vrijdag, niet de 13e, kijken we in België met zijn allen uit naar wat de overheden daarover te zeggen hebben. 
Bijna iedereen mengt zich in dat gesprek alsof we alles zo kunnen maken en 'wetenschappelijk' kunnen voorbereiden. Alsof we zo zeker weten hoe onze wereld en hoe wij mensen in elkaar zitten.
De dichter Tom Van de Voorde schreef in pre-corona-tijden een gedicht over de toekomst voorbereiden, maar het krijgt nu opeens een heel nieuwe lading.

DE OPTIMIST EN ZIJN WANTROUWEN

(Rothko : Red dark green green 1952)

Als hij me belt, zit ik
met mijn handen in
een zak winegums

Een congres over de toekomst
in voorbereiding, vraagt hij me
wat te doen

Ik kies altijd op kleur,
leg ik uit, zoek eerst zwart,
daarna wit, vermijd groen

Voor het eerst lees ik ook
hun namen/smaken : geel is sake
rood whisky, oranje cognac

De gedachte dat
wij de toekomst voorbereiden
maakt me dronken.
(uit: Het Liegend Konijn, 2020/1, blz.247)

Kleur bekennen: dat is de opdracht voor ons én individueeel én als samenleving lokaal, nationaal én internationaal. 
Een balans zoeken : dat is de opdracht, een balans tussen angst en vertrouwen, een balans tussen afstand en nabijheid, een balans tussen activiteiten opstarten en toch niet té actief bezig zijn.
En opletten voor dronkenschap, want dat brengt de mens uit zijn evenwicht, uit zijn balans.