Filosofie -en bij uitbreiding alle kennis- en kunst hebben volgens Corn.verhoeven wel een en ander gemeen. "Kennis is een authentieke ervaring. Lang voordat zij nuttig is, is kennis fascinatie door een stuk werkelijkheid. Wie studeert met het doel een redelijk betaalde baan te bemachtigen op de arbeidsmarkt, heeft een vrij redelijke kans dat hij daarin zal slagen, maar hij staat ver van de bronnen van de kennis. (...) Kennis is een belangeloze zaak. [...] Maar het zou ook zo gezegd kunnen worden : kennis is op zichzelf altijd boeiender dan haar meest nuttige en heilzame toepassing, of zelfs : zij is autonoom, zoals de kunst. De kennis en de kunst zijn autonoom, niet de kenner en de kunstenaar. De kennis stelt haar onverbiddelijke eisen. Authentieke ervaring van de werkelijkheid is de eerste eis." (Inleiding tot de verwondering, blz.28-29) Deze bedenkingen brengen mij bij het portret dat in de tentoonstelling Paul Klee Entre-mondes (nog tot 27 februari 2022 in LaM Villeneuve-d'Ascq geschetst wordt van deze Duits-Zwitserse apparte artiest.
Bij Paul Klee zien we zijn levenslange fascinatie door de bronnen van de verbeelding. We zien zijn drang om zijn eigen authentieke ervaringen van de werkelijkheid weer te geven en via zijn werken te communiceren met anderen. We zien zijn pathos om tot een directe ervaring te komen die ons doet stilstaan en doet meegaan met een ander ritme dan het ons vertrouwde. Tijdens het bezoek aan deze expo bleef ik vaak stilstaan, verwonderd bij wat ik zag. Dan kwamen in mij andere beelden en ritmes tot leven.
 |
| (Paul Klee : Zonder titel (Masker van een wild dier) - 1938) |
In enkele volgende berichten op deze blog wil ik enkele momenten van verwondering delen. Ik wil uitnodigen om ons even uit onze 'comfortzone' te laten leiden, om even verwonderd te worden. "De uitdrukking 'verwonderd staan' veronderstelt dus een actief leven, dat plotseling wordt onderbroken en afgeremd. De verwondering wordt gesitueerd temidden van een beweging. Voor en na de verwondering is er de beweging, die de 'gewone' toestand is. Mensen zijn, zo lijkt het dus, op de eerste plaats bewegers en werkers. Het stilstaan is ook ophouden met spreken ; in de stilte komt het anders-zijn van de dingen aan. Het moet worden beluisterd om te worden vernomen en er bestaat dus ook de mogelijkheid het niet te vernemen door het zelf te overstemmen. Zonder een minimum aan aandacht heeft het gebeuren van de verwondering niet plaats." (Verhoeven, ibidem, blz. 42)
De tentoonstelling in het LaM vraagt aandacht waarin de verwondering kan gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten