De Argentijnse dichter Roberto Juarroz is een dichter die mij boeit. Zijn filosofisch getinte gedichten vertrekken van alledaagse beelden of vragen, maar ze ontregelen de lezer. Een gedicht van hem nodigt altijd uit tot verwondering. Hij heeft verschillende bundels geschreven, maar allen dragen dezelfde titel "Verticale poëzie"; er zijn 14 bundels verschenen. In het Nederlandse taalgebied zijn voor zover ik weet, twee uitgaven verschenen, met telkens de Spaanse tekst naast de Nederlandse vertaling. Er is een bloemlezing uitgegeven in 2002 bij Wagner&Van Santen en verzorgd door Mariolein Sabarte Belacortu en er is de uitgave van de elfde verticale poëzie uitgegeven in 2001 bij uitgeverij P en verzorgd door Guy Posson.
Als opener voor mijn blog een gedicht uit de derde verticale poëzie, gepubliceerd in 1965.
Wij zijn wakker, maar waar?
Ook de rook is wakker,
ook de droom is wakker,
ook de dood heeft
de oogleden hoog opgetrokken,
ook de dingen
geuren naar gedachte.
De bladzijden van het boek waarin wij geschreven staan
worden door niemand omgeslagen
en zij lezen elkaar.
En het andere boek,
dat wij schrijven met een droge pen,
eindigt bij de titel,
slaapt in waar het begint.
Vagelijk met elkaar geconfronteerd
worden beide boeken uitgewist zonder dat iets ontwaakt.
Waar zijn wij wakker?
(vertaling M.S.Belacortu)
Ik hoop dat er iets ontwaakt in mij bij het lezen en dat ontwaken wil ik delen...
En wat lees ik? Romans en poëzie, de krant, boeken over kunst en over geschiedenis en over geloof. Wat lees ik nog? Ik 'lees' films, opera, dans-en (vooral klassieke) muziekoptredens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten