Carol : een oogverblindende film

De film "Carol" wordt overal aangeprezen als 'niet te missen'. Dus ging ik kijken.
En ja, na afloop kon ik zeggen : het is een heel mooie film. Mooi en goed gemaakt op meerdere gebieden.
De sfeer van de jaren vijftig in Amerika wordt heel treffend getoond : kledij, auto's en ook de mentaliteit t.a.v. het huwelijk en een lesbische relatie. We zien de lagere middenklasse met de jonge verkoopster Therese en we zien de hogere klasse met de rijke iets oudere getrouwde Carol. Zij ontmoeten elkaar en de vonken slaan over en weer. Maar hun omgeving kan en/of wil dit niet begrijpen en alles wordt in het werk gesteld om die 'zondige' relatie te doen stoppen.
De beelden zijn mooi, de camera brengt tientallen shots om in te kaderen.

(affiche geplukt van het internet)

Maar toch, ik bleef op mijn honger zitten. De film blies mij niet van mijn stoel. Wat was er, voor mij, te veel of te weinig aan om niet echt te beklijven???

Ik kwam er al vlug op uit dat de mooie beelden net iets té mooi zijn gefilmd, té zeer erop uit om de kijker te behagen. Alsof de cineast wil zeggen : zie eens hoe goed ik mooie beelden kan maken. De beeldvoering deed me soms denken aan de fotograaf Saul Leiter. Door deze cameravoering wordt er een afstand gecreëerd die de kijker niet uitnodigt om met de personages mee te leven. Over de personages ligt een floers die belet om alles scherp te zien.

Daarnaast vind ik ook dat het standenverschil tussen de twee hoofdpersonen té evident wordt overstegen : het voelt bij mij wat te goedkoop aan dat de sociale verschillen zomaar uitgewist worden. Met haar geld komt Carol goed weg uit de situatie maar voor Therese is dat allemaal niet zo evident. Dat denk ik toch, maar niets van vescheurende twijfel of ongemakkelijke omgang omwille van de verschillen in sociale achtergrond . Alles wordt zo onderkoeld gebracht. De film heeft ondanks zijn warme tinten toch iets kouds.

Als je beseft dat in diezelfde jaren 1950 de wiskundige Alan Turing chemisch gecastreerd werd omwille van zijn geaardheid ondanks zijn bijdrage aan de overwinning van de Britten in 1945, dan is deze film zo soft.
Bepaalde kranten noemen de film 'verblindend mooi' en ik wil dat onderschrijven. Mooi zeer zeker, maar ook blindmakend voor de innerlijke strijd en voor de sociale verschillen. Zo kan je een breed publiek bereiken dat even kan meeleven en 'ocharme' zeggen, maar de tragiek die erin schuilt blijft zeker bij mij niet hangen.

(foto gevonden op internet)

Hoe anders was het bij de film over Turing, "The Imitation Game", die ik op deze blog voorstelde op 6 februari 2015. De innerlijke én maatschappelijke strijd die een holebi moet voeren, ook in vele gevallen nog in 2016 wordt voor mij te omzwachtelt getoond in "Carol". Ikzelf als holebi kan mezelf en vele holebi-kennissen zeker niet herkennen in die film.
Mooi maar oogverblindend dus.