 |
| (foto gevonden op internet ) |
HET VERPLAATSEN VAN LUCHT
Er zou iemand moeten zijn die ons in bescherming neemt.
Wij wapperen onze ledematen alsof wij zeker weten dat
het ledematen zijn, maar wij weten niets van leden, leden
hebben een partij. Wij weten niets van maten, maten zijn
vrienden van elkaar. Wij weten niets van mate, nemen in
en spugen uit. Wij wapperen onze ledematen en hopen
op een partij, op vrienden, dromen een prachtig soelaas.
Ons gewapper gaat stroef, oogt vreemd, al dat gehunker
naar de van de pot gerukte die ons in bescherming neemt.
(Josse Kok - in: Het Liegend Konijn, 2016/1, blz.120)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten