Deze laatste maakte een veelzijdige installatie waarin zijn tekentalent en zijn gevoel voor dramatische compositie de toeschouwer binnentrekken in een universum waarin hij de mens in zijn kwetsbaarheid en verlorenheid toont als onderdeel van de natuur en van een cijfermaatschappij.
Bijna verloren in een hoek zag ik dat oude rekenboek die door Didier Mahieu werd ingepalmd om niet de cijfers te tonen, maar het gezicht van een mens achter/doorheen de cijfers.
 |
| Didier Mahieu in Gasthuiskapel, Poperinge - eigen foto 9-8-2019 |
De dichter Florence Tonk heeft het over eenzelfde spanning tussen de mens die herleid wordt tot meetbaarheid en zijn zucht naar erkenning van zijn uniciteit.
DAT ALLES WORDT GETELD ...
Dat alles wordt geteld
het meeste wordt berekend
dat we geketend en getekend
door afkomst, stenen, spullen
leningen, voortdurend geschaald en
vergeleken, gefeliciteerd
verweten, uitgescheten worden:
jij wel en jij niet.
En dat heet leven.
Dat we ons blijven voortslepen
werken om te kunnen kopen
halen, brengen, vermalen
verwerken, verteren,
zo hard
dat we bijna vergeten hoe
gras onder blote zolen voelt
de zachte flanken
van een kind, een vacht
gevoel, geluid van wind.
Stop
het rekenen, ga alles
betekenen op alles een naam
je beste taal zetten.
Doe het met gras of grond
of zeik
probeer het rangschikken
te staken, de tel
voor altijd kwijt te raken.
Zet uit, durf je
eigen pit, een andere
kern te zien
net als de warboel
en de godvergeten leegte. Waag
de wreedheid aan te staren
stop het tellen en ga leren
keren, openbaren. Durf
verdwaald te raken.
(in: Het Liegend Konijn, 2018/1, blz. 226-227)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten