Weerloze woorden in corona-tijden - Les Murray opnieuw

De Australische dichter Les Murray had te kampen met depressies en werd in juni 1996 opgenomen voor een behandeling in John Hunter Hospital in Newcastle, New South Wales. Zijn depressie benoemde hij als zijn zwarte hond die na zijn verblijf in het ziekenhuis de weg niet meer terugvond naar hem. Hij was dus genezen.  Het fragment hieronder is het slot van het lange gedicht over zijn ziekenhuisverblijf Reizen met John Hunter en gaat over zijn aankomst terug thuis. In het gedicht herken ik heel wat van de verhalen die bekend werden over ontslagen Covid-19 patiënten.

... : hij [de Zwarte Hond] heeft de weg

(©HLN.be)

naar huis niet meer gevonden,

waar ik nu schuifelend herstel, in dank
voor toewijding, voor de ambulance -dit keer,
voor de vorkheftruck van het ziekenhuis,
voor pethidine*, en dit gezicht van de godheid :

niet onze voorkennis van de dood
maar de inzet bewust leven
van de dood gered te zien bestemt
en verzoent het menselijke.

(vertaling: Maarten Elzenga ; uit: Les Murray, De plankenkathedraal, uitg. De Harmonie, Amsterdam, 2013, blz. 355)
*een pijnstillend medicament

De laatste vier lijnen klinken in het Engels zo (zelfde boek blz.354):
not the foreknowledge of death
but the project of seeing conscious life
rescued from death defines and will
atone for the human