Op 9 maart kon je al even kennis maken met Antjie Krog en haar recente bundel "Broze aarde. Een mis voor het universum" (uitg. Podium, Amsterdam, 2020) naar aanleiding van internationale vrouwendag. Na een korte kennismaking met haar jonge collega Koleka Putuma(blog 11 maart), staan we nu in dit 'drieluik' even stil bij de veel oudere Antjie Krog(°1952).
Deze vrouw schrijft altijd heel geëngageerd en sensitief. De lezer wordt uitgenodigd om met al zijn zintuigen mee te lezen. Ook deze misteksten zijn niet vrijblijvend te lezen.
 |
| (Antjie Krog - ©nrc.nl) |
In de klassieke rooms-katholieke misviering begint men na de begroeting door de priester altijd met een schuldbelijdenis.
De schuldbelijdenis in "Broze aarde" (blz. 7) klinkt zo:
Wij belijden dat we bovenmate zondigen door elkaar,
en de aarde die ons onderhoudt, dagelijks
te beschadigen en te vernietigen
door wat we doen
en nalaten te doen.
Schuld, wij dragen schuld.
Wij allen dragen grote schuld.
Wees ons genadig.
O Allesomvattende Aarde - wees ons arme stommelingen genadig!
Amen.
In de loop van de mis passeren de planeten de revue, wordt in het "Credo" de ecologische hoop uitgezegd en wordt o.a. in het "Gloria" een soort loflitanie gehouden voor de natuur in al haar diverse elementen van A tot Z.
Na de gewone misdelen worden enkele delen van de eigen teksten van een Requiem (uitvaartdienst) hernomen. Woede, verdriet, verlangen en frustratie dringen in deze delen in en door alle woorden
heen. Zo ook in deze visionaire ode aan de wolken, een deeltje van afdeling 7 van de bundel( blz. 39) (Agni terrae : lammeren van de aarde) met verwijzing naar het misgezang Agnus Dei (lam Gods).
Aanschouw de Wolken
 |
| (eigen foto najaar 2012) |
vlakten vol hagelwitte stapelende Wolken
de Cumulus - een weerlichtwitte weldaad bloedt leeg in de ondergaande zon
dan duizelt de makreelhemel
en weer later alleen de pruimdonkere veerachtige vegen Cirrus
en dan is het nacht
maar diep diep in de troposfeer galmt de bloemkoolwitte
aambeeldkop van een Cumulonimbus
o enige regendragende
o gelatene die oprankt in borsthoge blauw-witte binnenbloei
een lichtorchidee de godganse schemer
Putuma en Krog: twee straffe madammen die zeker de moeite waard zijn gelezen en gehoord te worden ; twee vrouwen die stem geven aan kwetsbaarheid en hoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten