De overgang naar zomeruur betekent ook dat de meeste mensen in de eerstvolgende weken 's morgens het mooie moment van de zonsopgang niet verslapen, maar kunnen beleven. Voor wie bewust probeert te leven is de morgenstond een bijzonder moment. Dichters kunnen ons helpen om de slaap uit onze ogen te wrijven en de dag vol verwondering te beginnen.
Onlangs las ik de bundel "Grondgebied" uit 2018van Roger de Neef (uitgave Poëziecentrum) en bij onderstaand gedicht dacht ik onmiddellijk aan Paul Van Ostaijen en een van zijn meest bekende verzen.
Beide dichters schilderen met woorden een ochtendtafereel. Van Ostaijen doet het kinderlijk-eenvoudig en blijft in die eerste verwondering van een nieuwe dag; de Neef is een volwassen man wiens eerste gewaarwording al overschaduwd wordt door wat de beginnende dag mee zal brengen. De tover van een dagbegin is blijkbaar niet zo makkelijk te behoeden.
IK BELOOF
 |
| (© pinterest.nl) |
's Morgens betast ik het licht
Want het licht bestaat
Het groet me vanop de vensterbank
Groeit op in de hals van een bloem
Die water slikt en daarom bloeit
Wat ik straks nog zie of verneem
Begrijp onthoud ik wellicht niet goed
Maar daar ben ik zeker niet rouwig om
Desnoods citeer ik het
Woord voor woord op mijn woord
Uit andermans hoofd
Echt ik beloof het
(uit: Grondgebied, blz. 17)
En zoals gezegd deed dit vers me teruggrijpen naar Paul Van Ostaijen, de uitgave verschenen bij Uitg.Bert Bakker in Amsterdam in 1979, Verzameld werk / Poëzie, blz.199.
MARC GROET 'S MORGENS DE DINGEN
Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp
en
dag visserke-vis met de pet
pet en pijp
van het visserke-vis
goeiendag
Daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten