De pandemie werpt ons telkens weer in de onzekerheid. Het is lastig om vér vooruit te kijken en plannen. We worden uitgedaagd om nieuwe en andere mogelijkheden te ontdekken voor werk en vrije tijd, maand na maand opnieuw. We schrikken er zelf van hoe uitputtend dat is. Maar we kijken ook vaak weer op van wat er binnen de grenzen toch nog kan. We worden uitgenodigd om open te staan voor nog onontdekte kansen en te beseffen dat we slechts nog maar een fractie van onze menselijkheid beleven.
Zo las ik het ook bij dichter Jeroen Theunissen in zijn bundel "Hier woon je. gedichten" (blz. 70) , in 2015 uitgegeven bij De Bezige Bij.
 |
| (©NRC) |
Dankzij generaties lange training
hebben mensenogen zich aangepast
aan zichtbaar licht, een fractie van
elektromagnetische mogelijkheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten