De opzet van de tentoonstelling is om de mens Marc Chagall te tonen met zijn emoties die verbeeld worden in zijn werken. Bij deze schilder is dit nu wel niet zo moeilijk, maar toch... De verliefde man, de gehuwde man, maar ook de vluchteling en balling, de schilder die zich engageert, de lijdende en rouwende...
Het geheel is een feest van kleuren en fantasie en een beeldend uitdrukken van zijn zoeken naar zin en van zijn heimwee naar het verloren paradijs van zijn jeugd.De uitgebreide verzameling van schilderijen blijft verwonderen en is een bad van kleur en emotie waarin je als kijker wordt ondergedompeld. Nu eens moet je glimlachen om de speelsheid, dan weer geniet je mee van zijn liefde voor zijn vrouw Bella, en dan droom je weemoedig weg bij beelden van de joodse voorbije wereld. Vaak wordt je als toeschouwer gedwongen stil te staan bij de rauwe kanten van het leven, want doorheen de kleurrijke werken komt ook het lijden op je af in de gekruisigde jood Jezus of in de man Job of de tragische Don Quichote.
Een heel indringende ontmoeting met een grote aparte schilder van de 20e eeuw.
 |
| (drie eigen foto's) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten