 |
| (cimetière montparnasse Parijs 2007) |
EN DE ZWAARTEKRACHT
Terwijl de tijd mij voortkruipt naar de dood,
door medestervenden omgeven,
omhels ik de ontsiering van mijn leven
heviger hoe meer die zich ontbloot.
Diep als een graf in levend vlees begraven
voel ik en ruik ik hoe we ons vergissen,
en dat we nog dit leven zullen missen
als wij en klei zich aan elkander laven.
Uit afwezigheden opgericht
komt het heelal geleidelijk in ons voor
als avond in haar zwaartekracht verlicht
maar onze ogen waren eeuwig dicht
van verbluffende gedachten en daardoor
blind voor ons andere gezicht.
Ja, uit afwezigheden opgericht
komt het heelal ontstellend in ons voor,
volledig in haar zwaartekracht verlicht.
(Leo Vroman, Tweede verschiet. Gedichten, Amsterdam, 2003, blz.13)
Leo Vroman is geboren één jaar na mijn moeder en gestorven één jaar voor mijn moeder.
Welke andere gezicht zullen deze twee hebben mogen ont-dekken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten