 |
| (Cimetière Montparnasse, Parijs, eigen foto 2007 |
Terwijl ik bij het opgebaarde lichaam van mijn moeder sta, vraag ik mezelf af : wat weet ik eigenlijk van haar? Welk een leven heeft ze geleefd voor ik er was : de foto's suggereren iets, de verhalen die ze bij bepaalde foto's verteld heeft nog meer maar toch....
Hoe anders waren haar kinder- en tienerjaren. De avonden rond de 'stove' zonder TV en zonder platendraaier en misschien zelfs zonder radio in die jaren 1920. De contacten met familieleden die wat verderaf woonden: te voet of met de fiets of de paardentram of trein. Wassen was een hele karwei, zowel zichzelf als het wasgoed. Eerst water opwarmen en dan in een kuip en dan het wassen zelf... Dit zijn nog maar algemene leefomstandigheden en voor ons nu zo goed als oninleefbaar. Wanneer en hoe heeft ze voor het eerst kennis gemaakt met een radio, een vliegtuig, een telefoon, een platendraaier, electisch licht, een bad..?
Dan is er nog dat persoonlijke leven : de familieverhalen, de verhalen van de school, de jeugdvriendinnen en het ontdekken van de jongens,... Wat weet ik eigenlijk van mijn moeder?
Nu, in haar dood blijft ze een wonder, een mysterie, om dankbaar te koesteren met alle vraagtekens erbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten