Terreur : beelden voelen aan als teveel.
En toch, iets zeggen, iets tonen...
Ik grijp terug naar een gedicht van Sven Cooremans,
verschenen in Het Liegend Konijn van oktober 2015.
De titel en de aanleiding zijn beelden van terreur in de Syrische stad Aleppo,
maar voor mij passen ze ook bij Parijs.
Dan denk ik aan de lichamen in de Bataclan...
ALEPPO
de lichamen op de speelplaats
liggen in streekeigen aardekleuren
en het is een krachtige verftoets
die zich als een witte, stroperige zalf
op de jonge huiden heeft gelegd
geloven dat deze wereld bestaat
uit louter licht en dat de cameraman
liever schilder was geworden
het helpt om de beelden te verdragen
op de achtergrond schijnen bergen
hun belangeloze blauw
De dichter was getroffen door de vale kleuren van de beelden die hij zag.
Ik zie voor mij bloed in Parijs en heb in die zin een eigen foto herdoopt na deze vrijdag de 13e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten