Op die zee dan boten in alle formaten : zeilbootjes, kleine bokvissers, reuze cargoschepen en je weet daar mensen op varen, met en tegen de natuurelementen. En dan roept die zee op tot gedachten én tot gedachtenloosheid, tot roepen over de branding heen én tot stil inademen wat er komt overgewaaid of aangespoeld.
Anne-Marie Demoen publiceerde bij uitgeverij P in 2011 een kleine bundel met sobere gedichten vol sterke visuele beelden. En meermaals is de zee prominent aanwezig. Uit deze bundel "een steiger aan de overkant" haal ik dit titelloze gedicht. Daarbij een foto die ik genomen heb in Nieuwpoort op 24 november laatst.
de gelijktijdigheid
van een schip dat
vaart in de avond
en van een schip
dat in de morgen vaart
en de ruimte
tussenin
voor gedachten
de langtijdigheid
van dezelfde dag
vanaf de ene dageraad
tot de andere zonsondergang
en de ruimte
tussenin
voor gedachten
de altijdigheid
van wezenlijke
aanwezigheid
in geruisloze liefde
en de zee met
haar schepen
altijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten