Lente-dicht

Als je op deze blog het label 'lente' aanklikt zal je zien hoe andere dichters over de lente hebben gedicht, en hoe elkeen een ander accent legt en een andere stem is.
De oud-leraar Leo Vroman schrijft als hij al heel ver in de tachtig is over de lente terwijl hij terugdenkt aan zijn colleges en zijn oud-studenten. Een eenvoudig klassiek sonnet dat op zijn manier ook weer de vluchtigheid aangeeft, heel anders dan Bashö deed.

(Luxemburg voorjaar 2007)

LENTE, LENTE

Uit iedere lente
ontkiemt in de scholen
het lekkere jolen
van andere studenten.

In een zelfde lokaal
zullen kinderen leven,
andere, maar allemaal
even jong. Even,

en zo onthutsend zoet
als het warm wordt buiten
ontspruiten weer zaden,

breekt oorlog weer uit en
verwarmt weer de paden
met gutsend bloed.

(uit de bundel: Tweede verschiet. Gedichten, uitg. Querido, 2003, blz. 119)