De Nederlandse dichteres Ida Gerhardt doet het met woorden vanuit haar gevoeligheid voor de klassieke letterkunde. Deze benadering vraagt nu misschien wat meer inspanning van de lezer, maar vele van haar gedichten zijn die inspanning waard.
Hier een lentegedicht uit haar bundel "De hovenier".
Voorzichtig beginnen te spelen
binnen een groenende koelte,
de bloemen met name te groeten
en van het hart te ontsluiten
aarzelende kamers.
Het brood met elkander te delen,
de koele beekval te voelen.
En in de avond te wachten
de bevende witte vlinders:
de kamperfoelie gaat open.
(uit: Verzamelde gedichten, uitg. Athenaeum-Polak & Van Gennep, 1985, blz. 330)
De ontluikende natuur, de ontluikende liefde, de verwondering, de breekbaarheid en betovering van het prille begin...het is allemaal aanwezig in dit korte gedicht, beheerst, ingehouden, maar juist daardoor vol belofte en kracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten