Hoe moet het nu verder?

We leven in tijden van transitie. Zo wordt ons huidig tijdsbestel genoemd. Een overgangsgebied. Wat vroeger zekerheid bood wordt breekbaar en brengt geen uitzicht meer, maar hoe er nieuwe rust en veiligheid moet groeien, zowel maatschappelijk als individueel, is nog verre van duidelijk.
Trump, vele Europese nationalistische leiders, Poetin, Erdogan, Afrikaanse, Venezolaanse en Islamitische staatshoofden zetten de vertrouwde wereldordening onder druk. De digitalisering, de veranderingen in de sociale zekerheid, de variërende sociale relatiemodellen maken ons onzeker in ons persoonlijke leven.
Hoe moet het nu verder?
Dan lees ik dit kleine gedicht van de oude dichter en die toont de uitweg van het kleine. Remco Campert (°1929) schreef dit vers in 2015.

MOED

(Egmond aan zee, juli 2017, eigen foto)

Er is veel gaande
al sinds mijn geboorte 
en het zal nog doorgaan
tot de dood mij losmaakt

Niet alleen oorlogen
met hun monsterlijke tentakels
op vernietiging gericht
maar ook de strelingen van de wind
het kabbelen van het water
het schommelen van het kind
de pratende vrienden en
liefdes armen om me heen

Om moed erin te houden
is dat genoeg

(uit: Remco Campert, Dichter, Amsterdam, 2015, blz. 813)