Mehdi-Georges : artist-in-residence In Flanders Fields Museum (deel 1)

(ill. gevonden op internet)

Vanaf 8 juli tot 3 januari 2016 kom je als bezoeker van het In Flanders Fields Museum (IFF) in Ieper op een bepaald moment oog in oog te staan met grenadier Mehdi-Georges Lahlou.
Deze jonge Frans-Marokkaanse veelzijdige kunstenaar (°1981) heeft zichzelf in knalrode buste weergegeven, zijn hoofd overwoekerd door knalrode granaatappels. Je kan er niet naast kijken. Wie aandachtig toekijkt, komt gemakkelijk uit op de associaties die geleid hebben tot dit kunstwerk. Deze buste is een van de drie werken van deze artist-in-residence. Deze werken hebben op hun beurt geleid tot deze reeks associaties die ze bij mij hebben opgeroepen.





Wanneer begint een oorlog?
Begint een oorlog op het moment dat een groep of land de oorlog verklaart aan een ander? Begint een oorlog op het moment dat iemand een ander neerknalt omdat hij of zij tot het "andere kamp" behoort? Begint een oorlog op het moment dat mensen opgevoerd worden als bedreiging voor de eigen zekerheid (zekerheid van werk, inkomen, welzijn, gezondheid, overtuiging, geloof...)? Begint een oorlog op het moment dat een mooie voedzame vrucht de naam wordt van een doodzaaiend wapen? Voor Viktor Klemperer vormde het taalbederf door het opkomende nazisme zeker de opstap naar verder geweld en uiteindelijk naar WO II. De grenadier Mehdi-Georges toont ons hier een staaltje van taalcorrumptie die teruggaat tot voor 1914. Hij presenteert zichzelf als soldaat-granaatwerper. Of houdt hij ons een spiegel voor?



Hoe verleid je tot de dood?

(foto gevonden op internet)

Mensen, dieren en planten verschillen niet zo veel van elkaar als het gaat om het verleiden : kleuren en geuren spelen vaak de hoofdrol. Parfums en aroma's moeten mogelijke partners lokken of vijanden afschrikken. Kleurige tooi of kledij willen gezien worden. Begin juli meldde de krant een wetenschappelijke studie over hoe bloemen geuren produceren. Heel wat bloemen geuren vooral sterk 's avonds. Het schijnt dat ze een hele dag werk hebben aan de aanmaak van die geuren. Heel die voorbereiding om dan hun slag te slaan. Zoals de Duitser intens werkten om in de late namiddag van 22 april 1915 dan hun slag te slaan. Hun parfum van de dood lieten ze waaien over de frontzone ten noordoosten van Ieper. Kleuren en geuren die verleid hebben tot de dood. Wie onbeschermd in die zone was (mens, dier, planten of bomen) werd de levensadem ontnomen door het gas. Wie zich onbeschermd blootstelt aan geuren weet niet altijd waar hij uitkomt. De video-installatie van Mehdi-Georges is in die zin indrukwekkend, omdat ze ons meezuigt in dat experiment : wat doen de aroma's van kurkuma, gember, henna en kaneel als ze je voluit overvallen? Wat zouden die zouaven en andere soldaten hebben ervaren terwijl ze ongewild geschiedenis schreven in dat andere geuren-experiment? Hoe reageren wij als we blootgesteld worden aan ongekende geuren en kleuren, aan ons vreemde mensen en ideeën? Mehdi-Georges nodigt ons hier uit te blijven staan en het -even- uit te houden in een andere wereld, bij elementen waar we geen vat op hebben, overgeleverd aan wat komt aangewaaid. Voor ons, haastige en berekenende Westerse mensen die graag alles onder controle hebben is dit al geen geringe uitdaging.