New York - reconstructies - in de metro

Een maand in New York zorgt ook voor een aantal opmerkelijke belevenissen of ontmoetingen. Een poging om zo'n ervaring te reconstrueren.

Na een volle dag NY nemen we de metro 4 van Upper Manhattan, de 77e of 68e straat, dat herinner ik mij niet zo goed meer. Het is 's avonds omstreeks 7 uur en we zijn nu een goede week in de metropool. De metrotrein zit goed vol, maar niet meer zo barstensvol als in het spitsuur dat dan al voorbij is. Net naast de deur kunnen we staan en voor ons zit een Afro-Amerikaans gezin: een jonge vader en drie kinderen, eenvoudig netjes gekleed.
Steunend tegen de leuning naast de deur zit het oudste van de drie kinderen, een meisje van ongeveer 8/9 jaar; ze is haar schoolwerk aan het maken. Ze vult heel geconcentreerd, ondanks alle metrodrukte, een voorgedrukt opdrachtenblad in. Als enkele haltes verder haar werk af is, bergt ze heel zorgvuldig haar potlood in een metalen pennendoos en stopt alles in haar schoolrugzak, die ze op haar schoot zet. Onmiddellijk legt ze haar hoofd tegen de leuning en valt prompt in slaap.
Naast haar zit haar jongere zus, waarschijnlijk 2 jaar jonger. Heel de duur van onze gezamenlijke rit - tien of elf haltes, een half uur- ligt ze met haar hele lichaam tegen haar vader en slaapt als een blok, als een roos,... zo vast dat vader heel hard moet schudden om ze wakker genoeg te hebben om uit te stappen aan Bowling Green, in Lower Manhattan.
Ondertussen zit op de schoot van de jonge papa de kleinste, een jongetje van 4 jaar omtrent. Gedurende het eerste deel van onze gezamenlijke rit is het jonkie heel actief en eist de volle aandacht van zijn vader. Op een bepaald moment maant de papa hem aan om wat rustig te worden en de jongen kalmeert en valt ook bijna onmiddellijk in slaap op de schoot van zijn vader.
Na de halte "Wallstreet" is het duidelijk dat ze de volgende halt eruit moeten. Iedereen wordt wakker gemaakt en de jonge papa stapt rond 7u35 met zijn drie kleine kinderen uit.
De aandacht en zorg van deze vader ontroerde mij. Hij leek zelf nog geen dertig jaar en zijn tederheid en warme waakzaamheid omhulden de drie moeë kinderen.

Van waar kwamen ze? Waar gingen ze heen? Waar wonen ze? Hoe wonen ze? Is er een echtgenote/moeder? Wat zal er van deze kleine levens worden in deze grote stad? Welke verhalen en welk verleden dragen ze mee?