De Israëlische regisseur Samuel Maoz heeft twintig jaar geleden het meest bange uur van zijn leven meegemaakt, niet als soldaat van het Israëlisch leger, maar als vader. Zijn dochter was met de bus 5 naar school, weer eens op het laatste moment van thuis vertrokken. Even later hoort Maoz dat in een bus van lijn 5 een terrorist zichzelf had opgeblazen. Het duurde ruim een uur eer de vader iets vernam van zijn dochter. Zij had net de bewuste bus gemist...
Die ervaring ligt mee aan de basis, naast zijn eigen militaire ervaringen, van de film FOXTROT, die momenteel te zien is in de bioscopen.
De film grijpt je bij je keel vanaf de eerste seconden en blijft dicht bij de drie hoofdfiguren heel de tijd door. We volgen de familie Friedman: vader Michael, moeder Dafna en zoon Jonathan.
We zien in het eerste deel hoe de vader probeert om te gaan met de boodschap dat zijn zoon tijdens zijn militaire dienst is omgekomen. Een tweede deel zoemt in als flashback op de belevenissen van Jonathan tijdens zijn opdracht om een desolate grenspost te bemannen, met enkele andere militairen. In het derde deel volgen we vooral de moeder en zien we hoe de verhaaldelen in elkaar passen.
De realistische scènes van het eerste en derde deel wisselen met een surrealistische sfeer in deel twee.
Maar telkens wordt de foxtrot gedanst. Hoe je die ook danst, je eindigt altijd waar je begon.
Wat een oorlog aanricht in een gezin, in de hoofden en harten van mensen: dat wordt op een indringende wijze getoond. Mensen worden er niet mooier door. Ook al wordt er in heel de film slechts één mitrailleurssalvo gelost en zie je slechts wat bloed lopen over een weg, toch vind ik het een uiterst beklijvende film over wat oorlog betekent. Heel de film is een groot vraagteken bij de zin van oorlog voeren. Geen wonder dat de Israëlische bestuurders niet zo opgetogen waren over deze film, die de uitzichtloosheid toont van het conflict en de hartverscheurende impact van oorlog op mensen.
Oorlog als een foxtrot: hoe die ook evolueert, je eindigt waar je begon.
Een aanrader: gaat dat zien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten