De Nederlandse dichter Hans Warren was heel gefascineerd door vogels. In dit gedicht heeft hij het over de waarde van een vogelei, in geld (toen nog guldens) en anderzijds te berekenen.
DE VISAREND
Honderden guldens telt men stiekem neer
voor een ei: het mooiste vogelei ter wereld,
en duizenden om een horst te bewaken
opdat Pandion uitvliegt, poussant
des cris d' orfraie, of,
zoals mijn buurjochie beweerde:
'criant comme un orfèvre'.
Schakel een eeuw terug, en zie
waar het schadelijke dier goed voor was:
mogelijk zou je zijn jongen af kunnen richten
voor de visvangst, en met de gedroogde huid
van zijn poten kon je hout mooi glad schuren.
(Uit: Verzamelde gedichten 1941-1981, uitg. Bert Bakker, 1981, blz. 484)
[horst: opgestuwd stuk aardkorst, maar ook: nest van een roofvogel;
pandion = naam van het vogelgeslacht der visarenden;
pousser des cris d'orfraie = Franse uitdrukking : hels kabaal maken in de lijn van: schreeuwen als de meeuwen]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten