De lente komt eraan...

De maartse buien brengen water aan zodat onze Europese gronden niet helemaal uitdrogen, gelukkig maar. De natuur in al zijn verscheidenheid toont zich elke dag meer en meer aanwezig.
Hoe simpel en hoe voorspelbaar ook, toch kijken we er elk jaar weer naar uit, tenzij je misschien allergisch bent aan pollen. De lente spreekt ons aan in hoofd en hart, in ziel en lichaam. Wetenschappers, kunstenaars, verliefden, gelovigen...iedereen gaat met een eigen bril op deze veelzijdige 'wedergeboorte' van de natuur bekijken en beleven.
Ook dichters zijn vaak heel gevoelig aan dit jaargetijde, zoals de Amerikaanse dichter  e.e.cummmings (1894-1962).  Deze dichter bekoorde dan heel intens zijn Nederlandse collega  Michel van der Plas (1927-2013) die heel wat gedichten van cummings vertaalde. Onder anderen het hiervolgende gedicht, te lezen in de bundel "De oevers bekennen kleur. Verzamelde gedichten" (Lannoo, 1994, blz. 539).

(eigen foto Avignon 13 maart 2013)

O lieve spontane
aarde hoe dikwijls hebben
de 
begerige
vingers van
wellustige filosofen u al
geknepen 
en

betast
heeft de schalkse duim
van de wetenschap gefrommeld aan
uw
schoonheid, hoe
dikwijls hebben geloven u al
op hun magere knieën gezet
u omhelsd en

geslagen in de hoop u van goden
te vervullen
(maar
trouw

aan het onvergetelijke
bed van de dood uw
ritmische 
minnaar
hebt gij hem enkel
beantwoord met
lente)