Bruno in Parijs via Bordeaux

Na de tentoonstellingen van Bacon en Boltanski bezocht te hebben in het Parijse Centre Pompidou stapten we in de lift van de zesde verdieping naar de inkom samen met een koppel praatgrage Fransen.
Toen ze ons niet zo correcte Frans hoorden reageerden ze enthousiast op de mededeling dat we Vlamingen waren. "Ah, die goede Vlaamse toneelspelers..." Ze waren van Bordeaux en hadden daar twee monologen gezien van Bruno Vanden Broecke ("Para" en "Missie"). Ze waren vol bewondering voor het niveau van onze

theatermakers. Wij vertelden toen dat onze minister wil "économiser" op projecten van beginnende kunstenaars. 
Ik zie die vrouw van Bordeaux naar mij kijken en verschrikt reageren: "Maar dat betekent de dood voor het toneel". 

Bij het examen voor de inburgering van nieuwe Vlamingen zou dit verhaal kunnen verteld worden met dan als vraag: is dit hartverwarmend of is dit hartverscheurend?
Minister Jambon, wat denk je zelf?