Die 'verre' geliefde willen behagen...
Iemand willen zijn in de ogen van de mensen die er voor mij toe doen...
Zo herkenbaar.
En dat taal daarbij wonderen kan doen, voorbij alle geleuter over PISA rapporten. Woorden temmen tot ze kunnen uitdrukking geven aan wat in je leeft: een uitdaging die Martin Eden aandurft omdat hij dank zij zijn verliefdheid gemotiveerd is.
En dat taal daarbij deuren opent en nieuwe wegen toont, en je soms met heel andere werkelijkheden confronteert.
En dat je erover moet waken om niet in een bubbel te gaan leven.
En dat je zo moeilijk kan ontsnappen aan hokjesdenken.
En dat je zo moeilijk kan ontsnappen aan de banden van je herkomst, van je afkomst.
De film spreekt ook de taal van het beeld door het verhaal te verweven met filmfragmenten uit de oude doos, soms in kleur, maar meer nog in sepia of zwart-wit.
Martin Eden: zo heerlijk romantisch en gevoelig dat een film toch kan zijn ook anno 2019. Ook al zal het voor sommigen erover zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten