De eerste persoon die ons nu eens op subtiele, dan weer op heel duidelijke manier confronteert met diversiteit, met anders-zijn is vaak de meest nabije huisgenoot, een partner of vriend(in). Het anders-zijn van die eerste andere vraagt al dikwijls veel empathie.
Beeldend zag ik dit in het festivalhuis doorheen het werk van Karine Bonneval met haar Série conversations.
 |
| -eigen foto 22 juli 2016 - K.Bonneval : les ondes - |
In het volgende gedicht van Marleen De Crée vind ik iets van de conversaties van Bonneval terug.
want wat uit de flarden
van mijn woorden je beeld
veranderlijk verenigt,
valt als de echo's uit in
de flanken van het geluid:
mijn breken en beminnen.
en ik herhaal je steeds,
veelvoudig en verward
van in de draden van
mijn zwijgen, gebonden aan
een land dat koninklijk
en bitter de stemmen deelt
in zijn verborgen licht.
en ik herhaal je toch
in een gelijk begin van
veel en vaag begeren.
aan een vergankelijk verzuim.
(uit: Over de brug der aarzelingen, Poëziecentrum, 1990, blz. 141)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten