Het boek is een kleinood, waar zijn aquarellen en zijn gedichten met elkaar en met de lezer communiceren. De beelden ritmeren mee de bundel en versterken sommige verzen.
Vanriet zoekt zijn plaats in de eigen familiegeschiedenis en in de wereldgeschiedenis en hoe beiden door elkaar worden beïnvloed.
Hieruit laat ik je kennismaken met een gedicht dat deze verstrengeling van zijn persoonlijke zoektocht met de grote geschiedenis mooi toont.
TULPEN UIT AMSTERDAM
Hij ziet zijn kleinkind
walsend door de kamer
walsend geruis in zwarte tule
eerst een sprookje van Halloween
dan Margot Fonteyn
Tulpen uit Amsterdam
als de lente komt
zingt het
Hij kijkt naar het maanvenster
Zijn herinnering is deze
Een ouder paar op uitstap naar Zeeland
Bij het haventje wonen vrome mensen
Klimrozen en taxus getuigen van een God
die erg op orde is gesteld
Duizend gele
duizend rooie
ik wens jou de allermooiste
zingt het
Het oudere paar in een stil museum
foto's van een oorlog
gekte in afgeknalde ogen
Maar hij ziet ook het ventje
piemelnaakt in een tobbe van zink
Het is alsof hij weer de zon voelt
en grootvader zit op een rieten visbak
naast het kanaal
De man vraagt zich af
hoe lang zijn tijdslint is
Het milde licht
en de ruit op de muur
glijden stilaan weg
Tulpen uit Amsterdam
als de lente komt
zingt het
(uit : Moederland. gedichten, blz. 106-107)
 |
| (foto gevonden op internet - tulpenfestival Amsterdam museumplein - 2016) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten