Thiepval: Britse grootsheid midden de velden van Picardië

De Britten willen de band met hun verleden bij tijd en wijle dik in de verf zetten. Bij het herdenken van de Great War vinden we vele voorbeelden van groots opgezette monumenten die ons zouden doen vergeten hoeveel mensenleed daaraan ten grondslag ligt, hoeveel miserie en gevloek in de modder, regen, vrieskou of zomerse hitte, hoeveel nodeloos bloed dat vermengd werd met de aarde, hoeveel mensenlevens werden verminkt én ter plekke op het slagveld én bij de familie en beminden in het thuisland.
Bij het rondwandelen in Thiepval (Picardië) bij het grootste Gemenebest-Missing-Memorial in Frankrijk dacht ik hier over na. Indrukwekkend maar door zijn bovenmenselijke maat tegelijk heel vervreemdend.

Voor ons 'oorlogslozen' kunnen deze begraafplaatsen en monumenten soms hinderlijk zijn, zoals de dichter Reinout Verbeke in het themanummer van "Het Liegend Konijn" Oorlog (april 2014) (blz. 406) probeert te verwoorden.

(eigen foto 29 mei 2018 Thiepval)

OORLOGSLOZEN

De graven: aanvalsboten
in een zee van gras wachten
op het afgesproken teken 
van leven

Dan slepen we soldaten aan
in de steriele kamers van het woord
stelpen bloed met printpapier
het zelfoplossend hechtkoord
van de aandacht

Wij zijn oorlogslozen. Onze aderen
ondergelopen loopgraven. Op onze tongen
landen geen verhalen

Waterboard in de werkelijkheid
en ze bekent: de dag is een witte vlag
Er wordt wild van man tot vrouw gezwaaid

's Nachts tasten we naar de helm onder de schedel
de bajonet in de onderarm. We trekken voren in het gras
lopen als hamsters de vijand tegemoet

(eigen foto Thiepval 29 mei 2018)

(eigen foto Thiepval 29 mei 2018)

(eigen foto Thiepval 29 mei 2018)