Vroeger al heb ik in deze blog aandacht besteed aan 'nieuwe' woorden die ik her of der heb gelezen ; onder het label 'woorden' kan je er teruglezen. Maar het is mij nog nooit overkomen dat ik als het ware verzwolgen werd door een gedicht dat overstroomt van nieuwe woorden. Heerlijk!
Dat is wat Arnaud Rigter aanbiedt in het laatste nummer van het poëzietijdschrift Het Liegend Konijn (oktober 2021, jg. 19, nr. 2; blz. 189). De dartelheid van de verzen kan echter niet verbergen dat de prijs van onze speelse grillen hoog is.
Daar gaan we...
GROETEN VAN DE ONEINDIGHEID
De synchroonzwemmende stationsklokken,
de parallelle lichaamsneerneigingen
en saamhorige rijtjeshuizen.
De bloesem aan Einsteinkapselbomen,
de menswakkerpetsende hoosbuien
en spuitbussen kunstsneeuw.
Dit stof stookt me door en door.
Ik lach mijn blikveld vergloeid, vergroeid
met Stille Zuidzee en voetenbad, rond en rond
de chronische loopse opperzon : allemaal
de groeten van.
En tot ziens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten